Aleksandra Ćwikowska
pod kierunkiem prof. dr hab. Iwony Szmelter oraz dr Anny Kowalik
Mariusz Kruk urodził się w 1952r. w Poznaniu. W latach 1978-1982 studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Dyplom uzyskał w 1982r. W latach 1983-1994 był wykładowcą tej uczelni, od 2005r. ponownie pracuje na Uczelni. W 1983r. Założył grupę Koło Klipsa, która działała do 1987r. Od czasu opuszczenia grupy pracuje indywidualnie. W latach 1995-2002 artysta mieszkał na południu Francji. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, tworzy obiekty i instalacje. Jest także autorem krótkich form poetyckich, bajek i opowieści.
Forma rzeźbiarska jest własnością Andrzeja Bonarskiego i Barbary Kabala-Bonarskiej, i jest zarejestrowana jako Postać siedząca na krześle [Ukrzesłowiona]. Po raz pierwszy była wystawiana w „dawnym Norblinie” podczas wystawy pt.: „Co słychać?” organizowanej wraz z Kołem Klipsa w 1987 roku. Kolejny raz eksponowana w Królikarni podczas wystawy „To było tak” w 2002 roku.
Wywiad konserwatora z artystą jako sposób ochrony i dokumentacji spuścizny autora
Wywiad z artystą staje się elementem dokumentacji konserwatorskiej-restauratorskiej szybko rozwijającej się sztuki współczesnej. Dialog konserwatora z artystą umożliwia gromadzenie informacji niezbędnych dla ochrony dzieł sztuki. Odgrywa on istotną rolę w procesie oceny stanu zachowania, zrozumienia idei dzieła, procesu jego powstania, zbadania zróżnicowanych materiałów, techniki i technologii, jest niezbędnym elementem do stworzenia rzetelnego projektu konserwacji-restauracji. Budowana baza danych udostępnia wiedzę o ogromnym znaczeniu dla przetrwania sztuki w przyszłości. Umożliwia dobranie idealnej strategii ochrony i zgromadzenie informacji użytecznych w przyszłości.
Wywiad przeprowadzono w formie nagrania video-rozmowy za pośrednictwem platformy internetowej. Na jej podstawie utworzono transkrypcję. Przed przystąpieniem do wywiadu przygotowano listę pytań na podstawie pierwszych badań oraz utworzonej dokumentacji konserwatorskiej.
Cel wywiadu z autorem:
Ustalenie celu oraz założeń konserwacji-restauracji, stworzenie projektu konserwatorskiego zgodnego z wizją twórcy, i z ideą dzieła.
Cytat autora: [Ukrzesłowiona] symbolizuje, że ja jestem skrępowany moim odbieraniem opisu świata i rzeczywistości, że ktoś mówi „Tu jest ręka, tu jest drzewo, tu jest dom, skarpeta, tu jest słońce” i to są takie sygnały, które mnie budują, ale ja... przecież tak naprawdę nie dociekam ich istoty, tylko mi wystarcza, że to jest tym, to jest tym, to jest tym, to jest tym, ale to krępuje moje możliwości. Ogranicza mnie. I z drugiej strony to jest symbol, że to pokazuje, z czego ja jestem zbudowany, z jakiej materii, jak ona się przekształca.
Zdobycie informacji na temat historii dzieła - wcześniejsze miejsce przechowywania i eksponowania. Kontekstu powstania dzieła:
Cytat z wywiadu: ciemna, ponura, brudna piwnica. Ze światełkiem, jedna żarówka.
Zdobycie informacji na temat stosowanych przez artystę materiałów. Zrozumienie procesu twórczego. Wybór zastosowanych materiałów wynikał m.in. z powszechnej niedostępności typowych materiałów artystycznych oraz z miejsca powstania obiektu. Budowanie formy poprzedzał szybki szkic formy wraz z krótkimi notatkami, dotyczącymi proponowanych materiałów.
Cytat z wywiadu: to po prostu co było pod ręką, to jej tam w tą, w ten korpus władowałem, nie?
Zdobycie informacji istotnych do rzetelnego opisu stanu zachowania, aktualizacja wniosków wyciągniętych z przeprowadzonych badań. Rozwiązanie wątpliwości na temat rozróżnienia nawarstwień powierzchniowych oraz obecnej stabilności rzeźby.
Cytat autora: nie stosowałem żadnej patyny, więc to prawdopodobnie czas. Ale mi to nie przeszkadza, jak patrzę, że to jeszcze tak nasyciło.
Cytat autora: Ale jest pewien moment krytyczny, gdzie to wrażenie przestaje być wrażeniem, a staje się niepokojem, że to zleci (…) Należałoby jednak… tak, żeby, no, taki sen wariata utrzymać, nie? że to jest stabilne, ale widać, że to jest w ruchu, nie? Że to… ma jakąś akcję w sobie, nie?, że nie jest sztywne.
Poznanie wyobrażenia artysty na temat przyszłości (konserwacji) własnego dzieła. Omówienie odpowiedniego sposobu ekspozycji.
Cytat z wywiadu: Ta grupa była związana w zasadzie z sobą formalnie. Nie ma konieczności, żeby były razem. I wtedy nie było, i teraz nie ma, każda z nich opisuje pewną tam historię sobą.
Cytat z wywiadu: Dwa obiekty stoją obok siebie, to nawet w rzeźbie klasycznej, to ich napięcie się rozpuszcza trochę, przeskakuje na drugi. Wzrok błądzi, po czym umysł od formy do formy i zaczyna je porównywać i szukać wspólności w tych formach albo odrębności. Wolałbym tego uniknąć
Rozmowa z artystą, w formie otwartych pytań, pozwoliła poznać wiele nieznanych i trudnych do ustalenia faktów związanych historią obiektu, zastosowanymi materiałami, procesem powstania oraz z samą wizją artysty. Ułatwia to stworzenie odpowiedniego planu konserwacji-restauracji. Rozmowa przyniosła nawet odpowiedzi zadawane przy samym opisie stanu zachowania. Wywiad z artystą stanowi standardowy element dokumentacji konserwatorskiej- restauratorskiej działa sztuki współczesnej, istotność tej formy dokumentacji.
Comments