
CENTRUM OCHRONY I KONSERWACJI SZTUKI NOWOCZESNEJ I WSPÓŁCZESNEJ
Międzykatedralna Pracownia NOVUM Ochrony i Konserwacji Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych to wyjątkowe miejsce dedykowane studentom na 5 roku studiów wszystkich specjalizacji. Nasze zajęcia, trwające cały rok akademicki, dzielą się na część teoretyczną i praktyczną, oferując studentom holistyczne podejście do ochrony i konserwacji sztuki nowoczesnej i współczesnej. W Pracowni NOVUM możliwe jest realizowanie dyplomu magisterskiego z zakresu ochrony i konserwacji sztuki nowoczesnej oraz aneksu dotyczącego tej samej problematyki. Nasze centrum nie tylko kształci przyszłych konserwatorów, ale również inspiruje do innowacyjnego myślenia o sztuce, jej ochronie i prezentacji.
Podążając za misją pracowni, kładziemy szczególny nacisk na transdyscyplinarność oraz na łączenie nauki z praktyką artystyczną. Nasz program studiów odzwierciedla nowe rozumienie dziedzictwa kulturowego, które obejmuje zarówno aspekty materialne, jak i niematerialne, a także cyfrowe. Wspieramy naszych studentów w badaniach, diagnostyce oraz prewencyjnej konserwacji, zachęcając do poszukiwania nowoczesnych rozwiązań w minimalizacji interwencji konserwatorskich. Poprzez naukę i praktykę, pracownia NOVUM przyczynia się do zabezpieczania dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń, jednocześnie poszerzając granice tradycyjnej konserwacji o nowe, często cyfrowe metody.
Zapraszamy do pracowni NOVUM każdego, kto pragnie nie tylko nauczyć się rzemiosła konserwatorskiego, ale także zrozumieć głęboko filozofię stojącą za ochroną sztuki nowoczesnej i współczesnej. Jest to przestrzeń, gdzie pasja spotyka się z profesjonalizmem, a tradycja łączy z nowoczesnością.
MISJA
Wobec współczesnych wyzwań cywilizacyjnych podjęto profesjonalną i transdyscyplinarną w założeniu ofertę studiów w zakresie ochrony, konserwacji sztuki nowoczesnej i współczesnej, muzeologii i konserwatorstwa, która odpowiadałaby nowemu rozumieniu dziedzictwa kultury jako dziedzictwa materialnego, niematerialnego i digitalnego.
Ochrona dóbr kultury to kompleksowy proces obejmujący sztukę i naukę. Konserwacja, jako zespół badań identyfikacyjnych, rozpoznania wartości, prewencji i aktywnej konserwacji, restauracji, wystawiennictwa a także niekiedy niezbędnej rekonstrukcji – powinna zapewnić dziedzictwu wszystkich epok, także najnowszemu, maksymalnie długie trwanie, przekaz dla nowych generacji.
DŁUGOTRWAŁE ISTNIENIE DZIEDZICTWA SZTUK WIZUALNYCH
WSPIERAMY TRANSDYSCYPLINARNIE
badania, rozpoznanie dzieł i ich wartości zarówno materialnych jak i niematerialnych, konserwacja, restauracja, wszelkie re-.. jak rekonstrukcja, emulacja, odtworzenie lub anastyloza, ale tylko wówczas, gdy są niezbędne. Obejmują też upowszechnienie przez edukację i nowoczesną ochronę za pomocą nowych technologii umożliwiających skuteczne prace przy ‘minimum interwencji’, czytelne i komunikatywnie przedstawione. Chodzi o to, aby poprzez właściwą ochronę i konserwację zapewnić możliwe przejście od odbioru sztuki w tradycyjnych dyscyplinach do jej nowych form jak instalacje, performance, syntezy sztuk wizualnych i performatywnych i innych. Nie ograniczamy definicji sztuki traktując ją jako ‘dzieło otwarte’.
INNOWACYJNE ZAGADNIENIA OCHRONY I KONSERWACJI-RESTAURACJI
SZTUKI NOWOCZESNEJ I WSPÓŁCZESNEJ
-
co w istocie konserwujemy? Idea i materia dla uobecnienia dzieła sztuki;
-
rejestracja obiektu, wartości dzieła i jego opis;
-
historia i teoria ochrony oraz konserwacji dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej;
-
ochrona dziedzictwa kultury i sztuki najnowszej w świetle prawnych aktów, Konwencji UNESCO, ICOMOS, ICOM;
-
etyka w opiece nad sztuką nowoczesną i współczesną, wartości włączając autentyzm, granice ingerencji konserwatorskiej;
-
rola artysty w zachowaniu dzieła, model wywiadu i dokumentacji kontekstu powstania dzieła;
-
budowa techniczna i technika wykonania obiektów, nawarstwienia a zachowanie intencji autorów dzieł;
-
diagnostyka i analiza przyczyn zniszczeń;
-
profilaktyka i konserwacja prewencyjna obiektów i sztuki w przestrzeni publicznej;
-
metodyka ochrony, konserwacji, restauracji i ewentualnie rekonstrukcji;
-
nowe rodzaje rekonstrukcji- emulacja, odtworzenie;
-
zachowanie kompleksu idei i materii dzieł sztuki/ integralności spuścizny sztuki;
-
aranżacja i ekspozycja dzieł sztuki, zachowanie zintegrowanego charakteru dzieła;
-
wystawiennictwo sztuki współczesnej a zachowanie integralności dzieła i wizerunku zjawiska artystycznego, prace konserwatorsko-kuratorskie;
-
nowe strategie konserwatorskie wobec dzieła w procesie, syntezy sztuk, interaktywności i sztuki site-specific;
-
dopuszczalność i warunki emulacji i rekonstrukcji w ochronie sztuki XX/XXI wieku;
-
re-instalacja dzieł, praca kuriera i opiekuna podczas wystaw;
-
zachowanie przez dokumentację dzieł efemerycznych, sztuki ziemi, happening i performance;
-
kompleksowe zadania konserwatorsko-kuratoryjne;
-
ochrona dzieł w transporcie na wystawy, obowiązki kuriera i udział w re-organizacji wystaw;
-
dzieła sztuki w przestrzeni publicznej , street-art;
-
upowszechnienie i promocja zagadnień zachowania sztuki najnowszej oraz generalnie ochrony dziedzictwa kultury.
PRAKTYKA
-
studia przypadków: rozpoznanie dzieła na drodze badań humanistycznych, identyfikacji i analityki instrumentalnej. Badania kontekstu powstania dzieł, wywiady z artystami dla pełnej identyfikacji ich idei twórczych i zastosowanych metod, materiałów, procesów artystycznych oraz wskazówek dla ochrony i konserwacji-restauracji dzieł;
-
dokumentacja stanu zachowania dzieł i postępowania konserwatorskiego w zależności od typu obiektu i jego charakteru, specyfika obiektów sztuki nowoczesnej i współczesnej także poza tradycyjnymi dyscyplinami plastycznymi;
-
nauka dostosowanych do nietypowych obiektów metod zabezpieczania, oczyszczania, konserwacji-restauracji, magazynowania, transportu, re-instalacji i wystawiennictwa prac na wybranych obiektach. Możliwość poszerzania wiedzy i umiejętności studentów podczas prac konserwatorskich w galeriach i muzeach;
-
realizacja zadań konserwatorsko-kuratoryjnych.
Zapraszamy do ochrony najnowszego dziedzictwa kultury, sztuki nowoczesnej i współczesnej, a także opieki konserwatorsko-kuratoryjnej wyrażonej zarówno w klasyczny sposób w stosunku do najnowszej sztuki autograficznej w tradycyjnych dyscyplinach, jak i sztuki hybrydowej, syntezy sztuk, sztuki alograficznej w nowy sposób, zależnie od nietypowego charakteru obiektów i ich proweniencji.
ZESPÓŁ NOVUM

prof. zw. dr hab. IWONA SZMELTER
KIEROWNIK
Założycielka, kieruje Międzykatedralną Pracownią NOVUM Ochrony i Konserwacji Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej.
Artystka, konserwatorka dzieł sztuki, akademicka nauczycielka i badaczka, pracuje (od 1981r.) na Wydziale Konserwacji-restauracji Dzieł Sztuki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gościnnie na Podyplomowych Studiach Muzeologicznych na Uniwersytecie Warszawskim (od 1997 r.) oraz Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu (od 2013 r.).
Specjalizacja: historia i teoria ochrony dziedzictwa sztuk wizualnych, metodologia i praktyka konserwacji-restauracji malarstwa na podłożach ruchomych, ochrona sztuki nowoczesnej i współczesnej wraz z konserwacją-restauracją i różnorodną rekonstrukcją.

dr ANNA KOWALIK
Konserwator-restaurator dzieł sztuki, w szczególności sztuki nowoczesnej i współczesnej.
Specjalizacja: Konserwacja i Restauracja Malarstwa i Rzeźby Drewnianej Polichromowanej / Ochrona i Konserwacja Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej;
Asystentka prof. dr hab. Iwony Szmelter w Międzykatedralnej Pracowni NOVUM Ochrony i Konserwacji Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej na WKiRDS ASP w Warszawie;
Założycielka i redaktor naczelna międzynarodowego czasopisma naukowego „ICAR – International Journal of Young Conservators and Restorers of Works of Art”;
Absolwentka Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Instytutu Historii Sztuki na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Studium Prawa Własności Intelektualnej na Wydziale Prawa i Administracji UW.

dr hab. MONIKA JADZIŃSKA, prof. Uczelni
Konserwator-restaurator dzieł sztuki
Specjalizacja: teoria i praktyka konserwacji malarstwa sztalugowego i obiektów sztuki współczesnej
Magister w zakresie konserwacji i restauracji malarstwa i rzeźby polichromowanej, Uniwersytet im. Mikołaja Kopernika, Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, 1997.
Doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie historii sztuki, Instytut Sztuki PAN w Warszawie, tytuł pracy: „Autentyzm w sztuce instalacji”, Warszawa 2010.
Habilitacja w dziedzinie sztuk plastycznych uzyskana w lipcu 2019 r.
Od 1999 zatrudniona na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki na ASP w Warszawie, specjalność: konserwacja i restauracja dzieł sztuki na podłożach ruchomych oraz obiektów sztuki nowoczesnej. 1999-2010 – asystent; od 2010 – adiunkt, od 2019 prof. ASP. Członek Rady Naukowej MIK ( Międzyuczelniany Instytut Konserwacji)